Leerkracht in de kijker!

Elke maand zetten we een Vlaamse leerkracht aardrijkskunde in de kijker. We nemen van hem/haar een interview af aan de hand van onze vragenlijst.  Het interview vindt zijn weg naar de VLA-krant en de VLA-website.

De vragen zijn niet limiterend en kunnen aangepast worden.

Dit keer legden we onze vragen voor aan Tine Simoens, leerkracht aardrijkskunde, natuurwetenschappen en fysica in Heilige Familie Ieper.

Je coördinaten?  Waar geeft je les?  Aan welke graad?  Hoelang sta je reeds in het onderwijs? Waarom geef je graag les?  Waarom is je werkplek zo’n speciale plaats?

Ik ben Tine Simoens, leerkracht aardrijkskunde, natuurwetenschappen en fysica in Heilige Familie Ieper. Onze leerlingen zwaaien hier af als ondernemers en kunstenaars. Ik startte als zij-instromer in het onderwijs in september 2012. Ondertussen is mijn opdracht geëvolueerd naar lesgeven in de 3 graden, met het zwaartepunt in het 1ste, 3de en 5de jaar voor aardrijkskunde.

Eigenlijk ben ik archeoloog, maar in mijn vrije tijd was ik op vele manieren bezig met wetenschapseducatie. Ik was leidster van een jeugdclub in de sterrenwacht, begeleidster van Space Camps bij Jeugd, Cultuur en Wetenschap en ik leerde de knepen van het edutainment in Technopolis. Na omzwervingen in de erfgoedsector kriebelde het dan toch te veel en volgde ik de lerarenopleiding. Ik koos voor de combinatie AA-FY: de vakken met de meeste leuke extraatjes zoals veldwerk, experimenten. Geen hoofdvakken, maar al snel werd me duidelijk dat ik vooral met aardrijkskunde een gouden keuze had gemaakt.

Waarom geef je graag les? Hoe geef jij je lessen? Hoe maak jij gebruik van de didactische principes? Welke werkvormen gebruik jij overwegend? Welke excursies organiseer jij?  Heb jij een vaklokaal? Zo ja, hoe heb je dat ingericht?

Omwille van de verwondering. Als ik jongeren zover krijg dat ze enthousiast raken over de fenomenen die ze overal rondom zich kunnen waarnemen, en dat ze met plezier aan anderen willen uitleggen wat zij daarover geleerd hebben, dan is mijn dag goed. In aardrijkskunde hou ik vaak vast aan Wat? Waar? Waarom daar?

Ik ga jammer genoeg nog te weinig naar buiten, vind ik. Dat komt omdat ik me dan altijd schuldig voel als ik hiervoor lesuren van een collega moet afsnoepen. Daarom probeer ik die excursie zoveel als mogelijk virtueel binnen te brengen met google earth en videofragmenten.

Mijn lessen beginnen vaak met “haal op uit je geheugen”. Retrieval practice als leerstrategie.  Daarnaast ben ik wel fan van samenwerkend leren. Mijn vaklokaal is het grootste klaslokaal van de school. Ook al is het een grote klas van 26 leerlingen, dan nog blijft de sfeer comfortabel. Met het smartboard ben ik heel gelukkig: het is een fantastische meerwaarde om mee te kunnen tekenen op foto’s en figuren die geprojecteerd worden. We hebben veel wandkaarten én ik ben wel trots op de Augmented Reality Sandbox. Ik gebruik die vooral in het eerste jaar i.v.m. reliëf en rivierwerking.

Hoe kijk jij als leerkracht naar het vak aardrijkskunde? Welke veranderingen zou jij doorvoeren mocht je vrije keuze hebben en over alle middelen beschikken? 

Ik heb altijd tijd te kort. In dat ene uurtje is het zo’n lastige evenwichtsoefening om een onderwerp diepgaand aan te pakken en tegelijk de ruimtelijke diversiteit van onze planeet voldoende te belichten. Ik zou het liefst in elk leerjaar minstens 2 uren aardrijkskunde hebben, vooral omdat er zoveel linken kunnen gelegd worden van andere vakken naar aardrijkskunde: vraag en aanbod in de economie, geopolitiek in geschiedenis, ecosysteemdiensten, …. Ik zou heel graag veel meer afspreken met collega’s om de transfer tussen en de integratie van vakken te bevorderen. Thematisch en projectmatig werken met collega’s die op dezelfde golflengte zitten, dat is mijn droom.

En vooral: nog veel meer naar buiten gaan. Ook daar zitten enorm veel kansen om doelstellingen uit andere disciplines te realiseren. Zolang we elk op ons eigen vakkeneilandje blijven zitten kunnen we dat niet ten volle benutten. Als dat lukt, zullen veel meer leerlingen onze planeet als een kans zien om levenslang te leren en niet meer als een verplicht te doorspartelen 1-uursvakje.

Waarom ben jij lid geworden van de VLA? Hoe ondersteunt de VLA jou als leerkracht aardrijkskunde?  Waarop zou VLA nog veel meer moeten inzetten?

Vooral omwille van de nascholingen. Al toen ik in de lerarenopleiding les volgde, ging ik naar activiteiten van VLA West-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen. De nieuwsbrieven vind ik ook een meerwaarde: wat is er te doen, welke nieuwe websites, reportages, boeken enz. kan ik uitproberen? Ik ben een leergierige veelvraat als het gaat om mijn vakgebied.

Ondertussen ben ik al enkele jaren lid van de bestuursploeg in West-Vlaanderen. We organiseerden al tal van lezingen en hands-on workshops en bedrijfsbezoeken. Nu draait onze werking wat op een lager pitje omdat de ploeg het organiseerwerk er even niet kan bijnemen. Hopelijk verandert dat volgend schooljaar terug.
 

Ik zou graag in de toekomst meer activiteiten zien rond leren van en met elkaar: thematisch cursusmateriaal, excursiebundels, evaluaties uitwisselen, … We zijn als leerkrachten vaak te bescheiden: wat ik doe is niet wereldschokkends, maar anderen kunnen er wel inspiratie uit halen. En vice versa!

Bepaalt het lesvak je vakantiebestemming? Welke vakantieplaats zou je aanraden aan collega’s en waarom?

Wat wil je nog kwijt aan je vakcollega’s in Vlaanderen?

Ik had me ingeschreven voor de VLA-reis naar Kirgizië, maar corona stak een stok in de wielen. Dat vond ik heel jammer: een niet alledaagse reisbestemming, waar ik nu niet zo snel met het gezin heen zal gaan.

Mijn lesvak bepaalt mijn vakantiebestemming niet, maar ik ga steeds wel op zoek naar de mooiste landschappen, waar ik ook ben. Geen all-in strandvakanties voor mij. Ik ging al naar Turkije en China voor een zoneclips, fietste al naar Santiago de Compostela en ben in etappes de GR12 van Amsterdam naar Parijs aan het afstappen.

Van enkele collega’s kreeg ik de Atlas Obscura cadeau. Daarin staan duizend plekken gesorteerd per land om te ontdekken, allen off the beaten track. Van de Giant’s causeway, over het pesteiland van Venetië, een heksenmarkt tot gemummificeerde boeddhistische monniken. Zelfs op Antarctica heeft men suggesties klaarliggen. Heerlijk om daarin te snuisteren.