Leerkracht in de kijker!

Elke maand zetten we een Vlaamse leerkracht aardrijkskunde in de kijker.  We nemen van hem/haar een diepte-interview af aan de hand van onze vragenlijst.  Het interview wordt deels gepubliceerd in de VLA-krant en kan je volledig nalezen op de VLA-website.

Deze maand trokken onze vliegende reporters naar Zoersel voor een geogesprek met Ward Vandepitte, leerkracht aardrijkskunde aan het Atheneum Schilde in Zoersel.

Je coördinaten?  Waar geef je les?  Aan welke graad?  Hoelang sta je reeds in het onderwijs? Waarom geef je graag les?  Waarom is je werkplek zo’n speciale plaats?

Zoersel, Atheneum Schilde, Vennenlaan 20, in de 2de en 3de graad

- Dat is een complexe vraag (lacht):
(1) Via aangereikte kennis de leerlingen stimuleren tot (zelf)reflectie en coachen om een duurzaam ruimtelijk bewustzijn op te bouwen - toch geen onbelangrijke vaardigheid, toch?
(2) We kijken in het westen erg rationeel naar de natuur en beschrijven haar vooral als louter mechanisch, zoals een klok. De filosoof David Hume zei daarover, ook al is de maan "maar" een stuk steen dat rond de aarde draait, toch is ze wondermooi wanneer ze opkomt. Die betovering probeer ook ik los te maken bij de leerlingen.

(3) Ik houd van lastige vragen: die dagen je uit om up to date te blijven, aangezien aardrijkskunde - zoals eender welke wetenschap - leeft van voortschrijdend inzicht. Plus je geeft om de zoveel jaar les aan een nieuwe generatie en dat houdt je ook jong (lacht).

- De campus waar ik lesgeef ligt in het groen. Het is ook geen erg grote school, want er lopen zo'n 450 studenten school. Dat maakt dat iedereen elkaar kent en dit zorgt ervoor dat de leerlingen de leerkrachten gemakkelijk aanspreken; beide aspecten versterken de onderlinge band.

Plus, en die mensen verdienen dat compliment, hebben we hier een erg goed draaiend secretariaat en een ongelofelijk betrokken directeur.

Waarom geef je graag les? Hoe geef jij je lessen? Hoe maak jij gebruik van de didactische principes? Welke werkvormen gebruik jij overwegend? Welke excursies organiseer jij?  Heb jij een vaklokaal? Zo ja, hoe heb je dat ingericht?

- Als filosoof en geograaf geloof ik in het vertellen van grote (geografische) verhalen: aleer ze zelf aan de slag gaan, neem ik de leerlingen graag op sleeptouw en probeer mee te geven dat de natuur ons mens- en wereldbeeld sterk heeft beïnvloed. Denken we maar aan de impact van continentendrift die de gebergtes deed ontstaan en hoe haar gletsjers en rivieren mee de context creëerden voor het ontstaan van de eerste landbouwsamenlevingen. Ook de ontwikkelingen in de kosmografie zette de wereld op zijn kop: Galilei die met zijn wiskundig bewijs van Copernicus theorie het eeuwenoude Bijbelse heliocentrisme ontkracht en het moderne denken een flinke duw in de rug geeft. Wetenschap is niet onschuldig!

De impact van de natuurlijke ruimte is niet te onderschatten: de aarde kennen is onszelf kennen.

- In de lessen combineer ik dit vertellen graag met het stimuleren van zelfstandig en kritisch denken. Dit doen we veelal door het analyseren en synthetiseren van kaarten en allerhande beeldmateriaal. Zo bouwen de leerlingen ook hun eigen verhaal op en worden ze mede-eigenaar van het les- en leerverloop.

- De excursie die ik jaren mee heb georganiseerd is de GWP (zowel in het 4de als 6de jaar): de bestemmingen wissel al eens.

- Door plaatsgebrek hebben we niet altijd een eigen vaklokaal. Al spreek ik nu tegen mijn eigen winkel (lacht), maar met een goede atlaskaart, een beamer én wat verbeeldingskracht is dat niet altijd nodig.

Hoe kijk jij als leerkracht naar het vak aardrijkskunde? Welke veranderingen zou jij doorvoeren mocht je vrije keuze hebben en over alle middelen beschikken? 

We hebben dringend meer uren nodig! Aardrijkskunde is het belangrijkste vak, en dat meen ik. Heel ons leven, van de geboorte tot de dood, spenderen we op deze planeet die alles mogelijk maakt. Vanuit het ruimtelijk bewustzijn kan je naar praktisch alle vakken linken leggen: klimaat/weer naar de biologie (plantengroei en spreiding van soorten), van erosie naar de fysica (de valbeweging), van de geologie naar economie (het delven van grondstoffen) en ga zo maar door. Om nog niet te spreken over alle duurzaamheidskwesties die nu "plots" in Burgerschap worden ingepast; wij werken al decennia rond dat thema. Daarom zeg ik elk jaar tegen de leerlingen: aardrijkskunde is de eerste en de laatste wetenschap.

Waarom ben jij lid geworden van de VLA? Hoe ondersteunt de VLA jou als leerkracht aardrijkskunde?  Waarop zou VLA nog veel meer moeten inzetten?

Eerlijk gezegd onderschatte ik de kracht van de VLA. Maar door lid te worden, ben ik nog meer beginnen beseffen dat je als leraar vaak op je eiland zit. De VLA is een rijk netwerk en zorgt voor het ontmoeten van andere leraren, experten... en zo geraak je geïnspireerd. Plus, samen sta je altijd sterker en vechten we voor het behoud van ons vak!

Bepaalt het lesvak je vakantiebestemming? Welke vakantieplaats zou je aanraden aan collega’s en waarom?

Wat wil je nog kwijt aan je vakcollega’s in Vlaanderen?

- Corsica is dé parel van de Middellandse zee. Elke keer weer kan ik me verwonderen en betoverd geraken door alles wat je er kan vinden: een open en toch stuurs volkje, een mooie zangerige taal, lekker eten én prachtige landschappen, waarvan nog veel verborgen schatten blijven. Geografische authenticiteit op zijn best.

- Zoals ik aangaf hierboven: wij mogen best fier zijn dat we hét belangrijkste vak geven (lacht). De 'goesting' voor het vak uitstralen: blijf het dus met de nodige passie en vakkennis doorgeven.